Hoe kritisch praat je tegen jezelf?

Moet je wel eens iets spannends doen?
Stel je bijvoorbeeld voor dat je een presentatie op je werk moet houden, een belangrijke klantbezoek moet doen, een vergadering moet leiden?
Of iets anders wat je nog niet eerder hebt gedaan.
Je heb je voorbereid en doet wat je moet doen.
Maar dan wordt je zenuwachtig, vergeet je een deel te vertellen, voel je je ongemakkelijk bij de anderen.

Wat zeg je dan tegen jezelf?
Prijs je jezelf voor je moed? Zeg je ‘ach dit hoort erbij, het was ook spannend’. Vraag je jezelf wat je nu nodig hebt? Voel je jezelf even oké, ook al ging het niet zo goed?

Of zeg je tegen jezelf:
Het ging echt niet goed;
Het is stom dat ik iets ben vergeten;
Het zag er vast klunzig uit, wat zullen ze wel niet denken;
Een ander had het beter gedaan;
Ik ga dit nooit leren.

Ben jij bewust hoe je tegen jezelf praat?
Meestal hebben we niet door wat we tegen onszelf zeggen op het moment dat we het moeilijk hebben of stress ervaren.

De teneergeslagen gevoelens die we voelen, zijn misschien wel het gevolg van onze gedachten.

In mijn begeleiding zeg ik als je jezelf zo streng toespreekt: de innerlijke criticus is aan het woord.

Zorg ervoor dat hij/zij niet de leiding over je neemt.

Hoe fijn zou het zijn en hoe helpend voor je eigen ontwikkeling als je deze innerlijke criticus kan vervangen door meer mildheid, meer zelfcompassie.

Met zelfcompassie kan je jezelf motiveren nieuwe stappen te nemen, zonder jezelf op de kop te zitten.
Zelfcompassie maakt je niet lui, maar zet je op een positievere, meer bevredigende manier aan tot het nemen van de stappen die jij spannend vindt. Vanuit het basisgevoel dat jij als mens al ok bent, los van wat je doet.

Zelfcompassie kan je trainen. Ook al heb je dat nog weinig naar jezelf. Ik heb daar een aantal trainingen voor ontwikkeld. Onder andere de opleiding Mindfulness en Compassiecoach.

Meld je op de homepage aan voor 3 gratis onlinelessen.